zondag 29 september 2013

Herfstwandeling

Gedurende de herfst staat in de natuur alles in het teken van de voorbereiding op de winter. De planten en dieren houden grote opruiming, hamsteren voedsel en bereiden zich voor op de omschakeling van hun metabolisme naar de winterstand. En wij, wij gaan gewoon door met genieten van alle mooie plaatjes die we tijdens onze omzwervingen door het bos krijgen voorgeschoteld. Geniet mee van een willekeurige herfstwandeling.










zaterdag 28 september 2013

Er is geen grens!

In juli schreef ik onder de titel Wild Water Challenge vier posts over Anders Olssons monsterzwemtocht in de rivier de Klarälv. In minder dan twee weken tijd zwom hij van de Noorse grens naar Karlstad, een afstand van bijna driehonderd kilometer. Een formidabele prestatie, zeker ook gezien het feit dat de onderneming was bedoeld om geld in te zamelen om in 2014 een zomerkamp te houden waar kinderen met een functiebeperking wordt geleerd om hun grenzen te verleggen. Een zomerkamp waarvan we inmiddels weten dat het er gaat komen ook.


Wie echter had gedacht dat deze extreme zwemtocht het laatste wapenfeit van de inmiddels 48-jarige en door chronische blessures geplaagde ijzervreter zou zijn, komt bedrogen uit. Onlangs verraste Anders namelijk zo'n beetje iedereen met zijn plan voor een nog veel extremere prestatie die hij in de zomer van 2014 wil neerzetten. Noteer de datum 5 juli alvast maar in je agenda. Dan zal Anders van start gaan in de Vansbrosim. Maar na drie kilometer te hebben gezwommen, zal hij de kleedkamer nog niet opzoeken. In plaats daarvan zal hij plaatsnemen op een soort slee op wieltjes om zich vervolgens negentig kilometer lang over een niet bepaald vlak parkoers van Vansbro naar Uddeholm te prikken. Daar aangekomen zal hij de prikslee verwisselen voor een armfiets waarmee hij over de Klarälvbaan een traject van driehonderd kilometer zal afleggen. Ook daarna is het nog steeds niet genoeg. Als sluitstuk van de onderneming staat er dertig kilometer wheelen op het programma. En dat allemaal - Anders is vanaf zijn middel naar beneden verlamd - op armkracht alleen. En denk nu niet: als hij maar rustig aan doet, dan komt hij er wel. Nee, Anders heeft een duidelijk doel: van start naar finish in maximaal 24 uur. Niet veel valide sporters zullen hem dat nadoen.

 
Wil je meer weten over Zwedens meest roemruchte sporter met een functiebeperking? Lees dan zijn aan het onwaarschijnlijke grenzende verhaal in het door ons vanuit het Zweeds naar het Nederlands vertaalde Er is geen grens.

donderdag 26 september 2013

Zigeunerzwam

Niet lang na onze ontdekking van de peenrode melkzwam hebben we nog een meevaller op paddenstoelengebied. Onderweg naar een training op de schietbaan komen we een kennis tegen en komt het gespreksonderwerp op eetbare paddenstoelen. Nou, onze kennis weet er nog wel één die zeer beslist de moeite waard is: de rimskivling oftewel zigeunerzwam. Wanneer we weer thuis zijn, duiken we meteen in de paddenstoelengids om ons van alle feiten over deze zwam op de hoogte te stellen. En daarna gaan we op jacht.


De zigeunerzwam heeft een aantal duidelijke kenmerken die hem van andere paddenstoelen onderscheiden, waaronder de poedersuiker of rijp op zijn hoed. Aan deze 'rijp' dankt de paddenstoel zijn Zweedse naam, rimfrost is Zweeds voor rijp.

 
De oogst van een flinke dosis geluk en twee minuten plukken.


Het schoonmaken is niet al te veel werk.


Even goed doorbakken op 'heet vuur'. In de rechter pan een mix van aardappel en wortel.


Et voilà, een heerlijk paddenstoelengerecht. Zo uit de natuur en - al zeggen we het zelf - bijzonder lekker.

woensdag 25 september 2013

Nachtvorst

Nu lijkt er geen ontsnappen meer aan. Vannacht en/of morgennacht zakt het kwik onder nul en is de eerste nachtvorst van deze winter een feit. Tijd om onze jassen uit de kast te halen en aan de kapstok te hangen. Eindelijk.

dinsdag 24 september 2013

Oud geld

Vanaf 1 januari 2014 zijn de oude bankbiljetten van vijftig en duizend kronen die nu nog in omloop zijn niet meer geldig. Deze biljetten onderscheiden zich ten opzichte van de huidige exemplaren door het ontbreken van de folieopdruk langs de zijkant van het biljet. Na de 'fatale' datum kunnen de oude biljetten nog tot 28 februari 2014 door middel van storting op een bankrekening bij de reguliere banken worden ingeleverd. Daarna kunnen ze alleen nog tegen betaling van honderd kronen per transactie bij de Zweedse centrale bank worden verzilverd. Het uit de roulatie nemen van de oude bankbiljetten is een voorbereiding op de invoering van nieuwe munten en bankbiljetten welke in 2015 van start zal gaan. 

Publicatie van Sveriges Riksbank.

maandag 23 september 2013

Peenrode melkzwam

Al enkele jaren staat het aantal paddenstoelensoorten dat we in het wild plukken om - na bereiding natuurlijk - op te eten op drie. Voor de geïnteresseerden, het zijn de cantharel, de trechtercantharel en de stekelzwam. Tijdens onze eerste herfst in Zweden hebben we ook een poging gedaan met eekhoorntjesbrood, maar die strandde op de enorme hoeveelheid maden die vanuit deze zwammen onze keuken in bezit trachtten te nemen. De lezers van ons eerste boek Naar de Noorderzon kunnen zich waarschijnlijk Nicole's schoonmaakwoede - en boosheid over mijn 'onverschilligheid' daarover - nog wel herinneren. Ondanks onze goede wil en wens om het assortiment uit te breiden, lukte dat de laatste jaren steeds niet. Want alhoewel je alle paddenstoelen kunt eten, kun je dat met sommige soorten maar één keer. Bovendien misten we bruikbare informatie over welke andere zwammen nu echt de moeite van het plukken, schoonmaken en bereiden waard waren.
 
Tot we tijdens een wandeling in de buurt van Gustav-Adolf een oudere man en vrouw in de bosrand zien rondsnuffelen. Het is overduidelijk dat ze op zoek zijn naar paddenstoelen. En kennelijk met succes ook, want af en toe wordt er iets geplukt en in een zakje gestopt. Ik opper meteen het idee om het stel te vragen wat ze zoeken en laat me vervolgens niet weerhouden door Nicôle's terughoudendheid. Dat is achteraf maar goed ook, want het stel heeft een nuttige les voor ons in petto die er toe leidt dat we een nieuwe eetbare paddenstoel aan ons assortiment kunnen toevoegen: de blodriska oftewel peenrode melkzwam.
 
Een dag later gaan we zelf op zoek en kunnen we ondanks het feit dat de tijd voor deze soort eigenlijk al voorbij is, toch enkele gave exemplaren voor een smaaktest mee naar huis nemen. En die pakt goed uit. In gebakken vorm is de peenrode melkzwam bijzonder smakelijk en bij uitstek geschikt om in salades te verwerken. En wat minstens net zó belangrijk is: na het nuttigen van deze paddenstoel blijven maagkramp en andere vergiftigingsverschijnselen uit!



 
Karakteristiek voor de peenrode melkzwam is het (worteltjes)rode sap dat deze paddenstoel bij beschadiging - plukken en snijden - afscheidt. Daardoor is hij met geen enkele andere paddenstoel te verwisselen.

zondag 22 september 2013

Herfstequinox

Het is bijna zo ver. Rond kwart voor negen vanavond zal de herfstequinox plaatsvinden. Op dit theoretische moment van evenwicht zal de zon overal op het noordelijk halfrond net zo lang boven als onder de horizon staan. Daarna krijgt de duisternis het overwicht en zal het dagelijkse aantal uren licht tot aan de kortste dag op 21 december in rap tempo afnemen.
 
In de praktijk komt het er op neer dat het al weer enkele weken geleden is dat het rond zes uur 's ochtends - wanneer ik normaal gesproken opsta - al licht was. Inmiddels breng ik het eerste uur van de dag bij kunstlicht door. Ook 's avonds houdt het niet meer over. Tegen de tijd dat we het avondeten achter de kiezen hebben, gaat buiten het licht uit. En zijn we voor de rest van de dag wederom op kunstlicht aangewezen.

vrijdag 20 september 2013

Op herhaling: Jeuk!

Vandaag gaat er een post op herhaling die ik twee jaar geleden schreef. Toen gingen we gebukt onder een enorme elandvliegenplaag en dachten we dat het zeer beslist niet nóg erger kon. Inmiddels weten we beter, het kan wel degelijk erger. Na de wat kriebelende beestjes betreft rustige herfst van vorig jaar, loopt het dit jaar met de elandvliegen werkelijk de spuigaten uit. Als ik onderstaande tekst nu zou hebben geschreven, dan zouden er geen twee maar minstens tien elandvliegen in voorkomen. Eerlijkheidshalve moet ik trouwens vermelden dat van ons drieën ik het minst in trek ben bij deze plaaggeesten. Nicôle en Jeanny hebben het veel zwaarder te verduren. Lees, huiver en krijg jeuk.

"Ik zit 's avonds op de bank wanneer ik ineens iets op mijn rug voel kriebelen. Ik krab en het gekriebel houdt op. Om slechts enkele tellen later weer te beginnen. Vervolgens verplaatst het kriebelende gevoel zich langzaam over mijn rug naar beneden. Ik steek mijn hand onder mijn shirt op zoek naar de oorzaak van het ongemak. Even zoeken en dan heb ik een klein plat beestje te pakken. Terwijl ik het tevoorschijn haal, probeert het met alle macht tussen mijn duim en wijsvinger - die ik stevig op elkaar druk - vandaan te komen. Ik bekijk de veroorzaker van de jeuk en stel vast dat het een elandvlieg is. Jasses. Ik moet flink mijn best doen om het platte compacte insect met mijn nagel dood te drukken. Zo, die valt me niet meer lastig.

Amper een kwartier later kriebelt er iets op mijn hoofd. Nee hè, nog één. Ik probeer het beestje te pakken, maar het schiet zo snel tussen mijn haren door, dat ik daar niet in slaag. Het gekriebel verplaatst zich razendsnel over mijn hoofd. Af en toe verdwijnt het, dan loopt de elandvlieg waarschijnlijk wat 'hoger' door mijn haren zonder mijn hoofdhuid te raken. Na vijf minuten wroeten heb ik het insect nog steeds niet te grazen kunnen nemen en vraag ik Nicôle om hulp. Ze doet haar best, maar ondanks het feit dat ze de elandvlieg verschillende malen tussen mijn haren door ziet schieten, krijgt ook zij het ondier niet te pakken. Ik ben dus nog niet van het gekriebel af. Dan, weer zo'n tien minuten later, verlaat het insect de beschutting van mijn haar om van links naar rechts over mijn voorhoofd te paraderen. Dat had hij beter niet kunnen doen, want nu heb ik hem. Even later valt hem hetzelfde lot ten deel als zijn soortgenoot die onder mijn shirt over mijn rug liep. De rest van de avond verloopt zonder gekriebel.

Het zal duidelijk zijn dat het weer de tijd van de elandvliegen is. Het bos is ervan vergeven en tijdens en na elke wandeling doen we ons best om onszelf en Jeanny schoon te plukken. Elke keer missen we echter wel één of meerdere van deze insecten, hetgeen vervolgens altijd resulteert in jeuk."

donderdag 19 september 2013

Plaagstootje

Vanochtend deelde Koning Winter - ja, het is nog maar september en we hebben het al over hem - zijn eerste plaagstootje uit. Iets na zessen bereikte de thermometer met amper twee graden boven nul zijn laagste stand van de nacht. Toen ik een uur later met Jeanny voor haar ochtendwandeling naar buiten ging, stond het kwik nog steeds onder de drie graden. Het was dan ook niet vreemd dat ik het ondanks het dikke shirt dat ik aanhad behoorlijk koud kreeg. Ik ben benieuwd hoe lang ik het nog volhoud om mijn jas in de kast te laten hangen.

woensdag 18 september 2013

Door het dolle

Ik ben helemaal door het dolle. Voor het eerst in een hele lange tijd heeft het weer eens lekker geregend. Er zijn zelfs hier en daar wat plassen blijven liggen. Wanneer we gaan wandelen, dan ren ik van de ene naar de andere. Bij elke plas wacht ik mijn baasje piepend van ongeduld op. Loop toch eens door, denk ik dan, je begrijpt toch wel dat we nú van de gelegenheid gebruik moeten maken? Ik wil met water spelen! Gelukkig krijg ik uiteindelijk steeds wat ik wil. Dan ga ik helemaal los en neem ik het water dat mijn baasje omhoog gooit te grazen. Daar, pak aan!



 

dinsdag 17 september 2013

Facebook

Vanaf vandaag kun je Naar de Noorderzon ook met behulp van Facebook volgen. De link en buttons staan in de rechterkolom van onze website. Bezoek ons op dit voor ons nieuwe medium, geef ons een duim omhoog en deel de posts die je aanspreken met je vrienden en bekenden. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd!

maandag 16 september 2013

Suikerspin

Naast de ochtendmist, paddenstoelen en verkleurende bladeren is er in het bos nog een typisch herfstverschijnsel waar je - soms letterlijk - niet omheen kunt. Dat zijn de spinnenwebben die waar je maar kijkt in de bomen en struiken hangen.


En vaak ook tussen de bomen in natuurlijk. Dat laatste zorgt er voor dat degene die tijdens een wandeling voorop loopt, steevast een grote hoeveelheid kleverige spinrag - en soms ook aardig wat spinnen - op zijn lijf verzameld. Het is namelijk lang niet altijd het geval dat een spinnenweb zo goed te zien is als op onderstaande foto. Met een beetje pech zie je er na een lange wandeling uit als een beginnende suikerspin. En met nog meer pech heb je het leeuwendeel van de spinrag op je hoofd verzameld. Met hier en daar een kriebelend spinnetje. Drie keer raden wie er in deze tijd van het jaar tijdens onze wandelingen voorop moet lopen...

zondag 15 september 2013

Nachtelijk bezoek

Het is bijna middernacht. Nicôle en ik zijn net naar bed gegaan en liggen te dommelen op de grens van waken en slapen. Precies wanneer ik naar dromenland begin weg te zinken, stoot Nicôle me aan. Ik ben meteen klaarwakker. "Ik denk dat ik een auto hoor", fluistert ze me toe. Ik spits mijn oren en hoor inderdaad een zacht gebrom. Voor mijn gevoel klinkt het echter niet erg dichtbij. Niet op ons erf, maar eerder op de verderop gelegen doorgaande weg. "Het zal wel weer een houtvrachtwagen zijn", zeg ik. Een groot deel van de middag en avond zijn deze namelijk in grote aantallen voorbijgereden. Onlangs is enkele kilometers voorbij Laggåsen een stuk bos afgewerkt en nu moest de buit worden afgevoerd. We richten ons op en kijken naar Jeanny die in haar mand naast ons bed ligt. Zij heeft helemaal niet op het gebrom gereageerd en is nog steeds diep in slaap. Het gebrom komt dichterbij. Zou het dan toch hier op het erf zijn? Maar nee, reageren Nicôle en ik tegelijkertijd. Dan zouden we toch ook het licht van koplampen moeten zien. En dat is niet het geval. In de totale duisternis die in het huis heerst, is geen sprankje licht te ontdekken. Na een korte opleving verdwijnt het gebrom uiteindelijk in de verte. Jeanny maakt er nog steeds niets van en wij houden het er maar op dat er inderdaad een vrachtwagen voorbij is gereden.

De volgende ochtend blijkt dat we echter wel degelijk nachtelijk bezoek hebben gehad. In het zand en grus dat we de dag daarvoor op een deel van het oprijpad en erf hebben gedeponeerd, staan namelijk onmiskenbaar de bandafdrukken van een auto. Aan de sporen is te zien dat deze van de weg naar ons huis is gereden om vervolgens te keren en weer naar de weg terug te rijden. En dat niet alleen rond middernacht, maar ook nog eens met gedoofde lichten in het pikkedonker. Het lijkt er sterk op dat onze nachtelijke bezoekers niet veel goeds in de zin hebben gehad. Nadere inspectie van de sporen leert echter dat er niemand uit de auto is gestapt. Blijkbaar hebben onze bezoekers geconstateerd dat het huis bewoond is en zijn ze daarom weer snel vertrokken. Gelukkig maar. 

vrijdag 13 september 2013

Återvinning

De afgelopen dagen hebben we niet bepaald geluierd. Integendeel, we hebben hard gewerkt. Fysiek hard gewerkt, om precies te zijn. Nu de herfst echt is begonnen, vonden we het hoog tijd om enkele klussen die al enige tijd op ons to-do lijstje stonden aan te pakken. Om te beginnen het vervangen van een aantal verrotte planken in de achterwand en vloer van de schuur. En vervolgens het opvullen van de ontelbare gaten en kuilen alsmede de diep uitgesleten sporen in het meer dan honderd meter lange oprijpad dat ons erf met de weg verbindt.
 
Het leuke is dat we voor beide klussen gebruik hebben gemaakt van door anderen afgedankt materiaal. Vandaar de titel van deze post, återvinning oftewel recycling/hergebruik.

 
Voor de reparaties aan onze schuur gebruikten we oude planken die de nieuwe eigenaar van ons vorige huis aldaar uit het interieur van één van de schuren heeft gesloopt. Om de planken hier te krijgen moesten we ze wel een behoorlijk eind over een kronkelend bospad sjouwen. Dat hadden we er echter graag voor over. Zo kregen we namelijk niet alleen de beschikking over gratis bouwmateriaal, maar konden we ook een origineel stukje Lilla Laggåsen - de plek waar ons avontuur in Zweden begon - in onze nieuwe stek integreren. Heel bijzonder, nietwaar?

 
Om het oprijpad te egaliseren maakten we gebruik van de hopen zand en grus die de wegbeheerder twee jaar geleden na het uitdiepen van de greppels langs de weg in de bermen heeft achtergelaten. En omdat het uitdiepen van de greppels eigenlijk uit het weggraven van de randen van de weg bestond, hadden we ons geen beter materiaal dan de achtergebleven mortelmix kunnen wensen. We moesten wederom flink aanpakken - de teller staat al op zo'n vijftig kruiwagenladingen en we hebben er nog enkele te gaan - om het materiaal op de goede plek te krijgen. Maar het kost ons wederom niets meer dan een gezonde dosis zweet, terwijl het juist een bijzonder goed gevoel geeft om de klus op deze wijze te klaren.

woensdag 11 september 2013

Kyrkoval

Aanstaande zondag is de dag van de kyrkoval. Vrij vertaald betekent dit dat dan de kerkverkiezingen worden gehouden. Om de vier jaar mogen alle leden van de Zweedse kerk die zestien jaar of ouder zijn naar de stembus om het plaatselijke, regionale en landelijke bestuur van hun kerk te kiezen. De kyrkoval is voor zover wij weten een typisch Zweeds verschijnsel. We kunnen ons in elk geval niet herinneren in Nederland ooit iets te hebben meegekregen over een dergelijke mate van democratie binnen de katholieke of hervormde kerk. Al gebiedt de eerlijkheid ons natuurlijk wel te zeggen dat dit ook aan - met alle respect - ons gebrek van interesse voor en kennis van kerkelijke zaken kan liggen.


Ook heel apart is dat er in Zweden wat bestuur betreft niet bepaald een scheiding van kerk en staat aanwezig is. De verkiezingsstrijd in de aanloop naar de kyrkoval wordt namelijk gewoon door de gevestigde politieke partijen en allianties gevoerd.


maandag 9 september 2013

Oproep...

Aan iedereen die onze weblog volgt, maar deel drie van ons emigratieverhaal nog niet heeft aangeschaft: help ons om onze schrijfwerkzaamheden voort te zetten en koop Berichten uit Zweden 2007. Bij voorbaat onze dank daarvoor.

 
Berichten uit Zweden 2007 is te koop via de Engelse en Duitse webwinkels van Amazon. Als je het boek bij Amazon in Duitsland bestelt, dan is de verzending naar adressen in Nederland en België gratis. Kijk voor meer informatie over ons meest recente boek en hoe je dit kunt bestellen op de pagina boekwinkel van onze website.

Voor diegenen die geen creditcard hebben of het lastig vinden om via een Duits- of Engelstalige webwinkel te bestellen, bieden we ook een bestelservice aan waarbij je rechtstreeks aan ons betaald en wij er vervolgens voor zorgen dat je het boek krijgt geleverd. Tevens hebben we in Zweden nog enkele exemplaren van het boek beschikbaar die we tegen betaling van het boek en de verzendkosten naar adressen in Zweden kunnen sturen. Stuur als je in één van deze opties bent geïnteresseerd even een e-mail naar één van de op de contactpagina vermelde e-mailadressen. Voor de laatste optie geldt op is op!

zondag 8 september 2013

Winnaar

Nu de jaren beginnen te tellen, merk ik dat ik voorzichtiger met mijn lichaam moet omgaan. En ondanks het feit dat ik steeds langer slaap, heb ik toch veel minder energie dan voorheen. In plaats van de minimaal vier lange wandelingen die ik in mijn jongere jaren elke dag maakte, maak ik er nu nog maar één of twee. En dan moet ik er ook eerlijk bij zeggen dat 'lang' vroeger iets heel anders betekende dan nu. Toch heb ik het nog steeds erg naar mijn zin. Ik vind het heerlijk om buiten op het erf te liggen en de boel in de gaten te houden. Of om met mijn baasjes in het bos op zoek te gaan naar bessen of paddenstoelen. Ook mag ik altijd mee als ze met de auto ergens naar toe gaan. Dat vind ik heel erg leuk. Nieuwe indrukken stimuleren me namelijk enorm. Maar het allerleukste van alles vind ik dat we nog steeds elke dag met de bal spelen. Dan testen we wie er het beste reactievermogen heeft en wie er het hardst kan trekken. En weet je, dat spelletje win ik nog steeds!





vrijdag 6 september 2013

Plofzwam

Een andere opmerkelijke zwam in de paddenstoelenbijt is de ontploffende paddenstoel. De eerste keer dat ik van het bestaan van een dergelijke paddenstoel hoorde, was toen ik halverwege de jaren zestig als kleuter een grammofoonplaat kreeg met daarop een hoorspelversie van Kuifje en de geheimzinnige ster. In dat spannende verhaal - ik was immers nog maar een kleuter - reisde Kuifje met een boot naar het poolgebied om een in zee terechtgekomen reuzenmeteoriet te bestuderen. Op die meteoriet groeiden reusachtige paddenstoelen die uiteindelijk met een enorme knal ontploften. Maar alhoewel ik destijds behoorlijk in de ban was van het verhaal, wist ik natuurlijk wel dat dergelijke paddenstoelen niet bestonden.
 
Inmiddels weet ik beter. Ontploffende paddenstoelen bestaan wel degelijk. En dan bedoel ik geen zwammen die openbarsten om hun sporen te verspreiden, maar paddenstoelen die op een zodanige manier uit elkaar ploffen dat de 'brokstukken' op ruime afstand terechtkomen. Kijk maar eens naar onderstaande foto. Dit is wat er overbleef van een paddenstoel met een fraaie bruine hoed. Na de 'knal' ligt de steel netjes in het midden van een cirkel gevormd door de restanten van de uit elkaar geplofte hoed. Voor alle duidelijkheid: onderstaande foto is niet in scène gezet. Maar het is natuurlijk maar de vraag of het 'ontplofverhaal' op realiteit is gebaseerd. Ik ben benieuwd of er iemand is die daar iets zinnigs over kan zeggen.

donderdag 5 september 2013

Stinkzwam

Terwijl de weldadige geur van warme appelcompote nog steeds niet helemaal uit onze keuken is verdwenen, hangt er buiten in het bos op veel plaatsen een minder aangename geur. Deze zware weeïge geur wordt veroorzaakt door een bepaald soort paddenstoel die direct nadat hij is volgroeid in rap tempo begint te verrotten. Daarbij ziet hij er niet alleen bijzonder onsmakelijk uit, maar verpreidt hij ook nog eens een bijna niet te harden stank. En om nog even in de sfeer van dit jaar zijn in de natuur veel dingen anders te blijven, zijn er deze herfst van deze stinkzwam veel meer exemplaren te vinden dan normaal. Zelfs aan de rand van ons erf staan er een paar. Op de foto hieronder kun je zien hoe deze stinkzwam er uitziet.
 

woensdag 4 september 2013

Appelmoes!

We maken een jaar door dat erg verschilt van al onze voorgaande jaren in Zweden. Voor een deel hebben we daar door onze eigen keuzes - zoals bijvoorbeeld met betrekking tot ons reisgedrag - zelf de hand in. Voor een ander deel scheept Het Toeval - als dat tenminste bestaat - ons met een aantal interessante dingen op. En ten slotte schotelt Moeder Natuur ons - middels een wat weer betreft heel aparte zomer - steeds weer nieuwe verrassingen voor.
 
Zo staan er bij de vele voormalige boerderijen hier in de buurt - nu verlaten of als vakantiehuis in gebruik - over het algemeen wel enkele appelbomen. Mooi, dachten we toen we dat een dikke acht jaar geleden na onze vestiging op Lilla Laggåsen constateerden. We zagen ons in de herfst al wekenlang appels eten en daarna nog tot ver in de winter van zelfgemaakte appelmoes genieten. Wat kwamen we echter bedrogen uit. Geen van de bomen produceerde appels die op enigerlei wijze voor consumptie geschikt waren. Als een boom al appels droeg dan vielen deze tijdens de groei al ten prooi aan rot, schimmel en insecten. En zo ging het jaar na jaar totdat we uiteindelijk wat appels en appelmoes betreft de hoop opgaven.
 
Dit jaar is echter bijna alles anders. Ook wat de appelbomen betreft. We hebben er een aantal gevonden die een flinke hoeveelheid appels hebben voortgebracht die er niet alleen behoorlijk uitzien, maar ook nog goed smaken bovendien. Zo hebben we deze gele appels met rode wangen.


En deze groene exemplaren. Geen idee wat voor soorten het zijn, dat laten we graag aan de experts over.


Beide soorten zijn echter goed voor overheerlijke appelcompote. De afgelopen dagen heeft Nicôle overuren gemaakt achter het fornuis. En uiteraard heb ik geholpen met schillen. Dat was trouwens wel nodig ook. Want alhoewel de appels dit jaar van uitzondelijke kwaliteit zijn, hebben de meesten wel hun gebruikelijke formaat. En dat is niet bepaald groot, zoals je op onderstaande foto kunt zien.

 
We klagen echter niet. Integendeel. We zijn maar wat blij dat één van onze eerste dromen op het gebied van eten wat de natuur biedt, uiteindelijk toch in vervulling is gegaan.

dinsdag 3 september 2013

Afkoeling

Nu de zon steeds minder lang haar opwarmende werk kan doen, koelt het van dag tot dag meer af. De afgelopen dagen was het overdag tussen de tien en vijftien graden. Een heerlijke temperatuur om buiten bezig te zijn. Maar dan de afkoeling gedurende de nacht. Ochtend na ochtend zagen we thermometer een lagere temperatuur aangeven. Zes graden werd vijf graden, vijf graden werd vier graden en vanochtend stond het kwik zelfs onder de drie graden.
 
Door de lage temperatuur onstaat nevel en mist. En dat is elke ochtend weer prachtig om te zien. Ook nu terwijl ik dit schrijf zie ik in het bos waar ik op uit kijk overal tussen de bomen dikke mistflarden hangen. Deze zullen pas verdwijnen wanneer de zon over een uurtje of zo de boel weer begint op te warmen. Tot die tijd is het volop genieten van dit fantastische herfstuitzicht.

zondag 1 september 2013

Oeraluilen

In de zomer van 2007 kwam ik tijdens één van de vele ochtendwandelingen met Jeanny drie oeraluilen tegen, aan het formaat te zien een moeder met twee jongen. Omdat zij net zo nieuwsgierig naar ons waren als wij naar hen, kregen we toen uitgebreid de tijd om ze te bestuderen. De herinnering aan die ontmoeting is onuitwisbaar in mijn geheugen gegrift. Een camera had ik helaas niet bij de hand.
 
En toen was het enkele dagen geleden wederom tijd voor een déjà vu. De tweede op rij in zeer korte tijd. Kan dit nog toeval zijn?
 
Terwijl we met z'n drieën - Nicôle, Jeanny en ik - over het oprijpad van ons vorige huis lopen, zien we tussen de bomen ineens iets groots wegvliegen. Gezien de grijsbruine kleur en de zwevende vliegwijze denken Nicôle en ik meteen aan een roofvogel. Even later zien we het dier weer. Nu niet van achteren, maar schuin van voren en dan is door de karakteristieke vorm van de kop meteen duidelijk dat het een uil is waar we naar staan te kijken. Jammer genoeg verdwijnt deze al snel weer tussen het dichte bladerdek van de bomen. Ondanks het feit dat we nog even stil en geduldig wachten, komt het dier niet meer tevoorschijn. Wanneer we ten slotte onze wandeling voortzetten, horen we vanaf de plek waar de uil vermoedelijk zit een schrille kreet. Het is net alsof het dier afscheid van ons neemt. Maar nee, zo is het niet. De roep van de uil wordt namelijk van twee kanten beantwoord, hetgeen ons de conclusie doet trekken dat het wederom om drie dieren gaat. Deze laten zich echter niet meer zien, dus lopen we terug naar huis. Daar aangekomen besluit ik om - gewapend met de camera - nogmaals te gaan kijken. En dat is achteraf maar goed ook, want dit leidt tot één van de meest indrukwekkende ontmoetingen met dieren die ik tijdens al mijn jaren in Zweden heb gehad.
 
Meer daarover in één van onze volgende boeken.