zondag 7 oktober 2012

Gemengde gevoelens

Enkele dagen geleden liepen we over een weg langs een onlangs kaalgekapt stuk bos, toen Nicôle ze in de verte zag staan. Drie elanden, een koe met twee kalfjes. We hielden stil en sloegen de dieren enige tijd gade. Terwijl de kalfjes aan de op de grond liggende takken liepen te knabbelen, stond het moederdier stram met haar kop omhoog de omgeving in de gaten te houden. Ze had ons vermoedelijk nog niet ontdekt omdat we doodstil stonden, en de wind bovendien vrij krachtig vanuit haar richting onze kant uit waaide.

Stilzwijgend kwamen Nicôle en ik overeen om dit moment zo lang mogelijk te rekken. In onze omgeving beginnen elanden namelijk een steeds zeldzamer verschijning te worden. De laatste jaren is hun aantal ten gevolge van een combinatie van de toegenomen roofdierdruk en overbejaging sterk afgenomen. Toen we hier net woonden, ging er bijna geen dag voorbij dat we niet minstens één van deze fraaie dieren zagen. Nu is het spotten van een eland voor ons echter een bijzondere gebeurtenis welke ons hooguit eenmaal per maand ten deel valt.

We stonden al enige tijd roerloos naar de elanden te kijken toen het begon te regenen. Eerst zachtjes, maar daarna harder. De wind blies de druppels onder de klep van m'n pet door zodat m'n gezicht al gauw kletsnat was. Jeanny - die de hele tijd braaf had zitten wachten - ging verzitten en keek vragend omhoog. Nicôle en ik keken elkaar aan en wisten dat het tijd was om onze wandeling voort te zetten. Exact op dat moment kwam de elandkoe in beweging. Haar poten hoog optrekkend draafde ze ervandoor om even later - met de kalfjes in haar kielzog - in de bosrand te verdwijnen.

Er ging een huivering door me heen. M'n gedachten waren al een paar dagen verder en voordat ik er erg in had, drongen er enkele tranen door m'n ooghoeken naar buiten. Gelukkig werden deze goed gecamoufleerd door de vele regendruppels die al over m'n gezicht naar beneden liepen. Echte mannen huilen namelijk niet.

Morgen begint de elandjacht. En dat is iets waar ik in de huidige situatie met gemengde gevoelens tegenaan kijk.

9 opmerkingen:

  1. Ben, zo dit artikel lezende kan ik maar een ding zeggen: je bent een pracht mens!!

    Liefs Marijke

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het moet prachtig zijn deze dieren in het wild te zien. Vorig jaar, toen ik in Västernorrland op vakantie was, tegen de grens met Jämtland, heb ik een elandkoe de weg over zien steken. Ook de enige eland die ik in die drie weken Zweden heb gezien. Ook dat was midden in het jachtseizoen, dus ik kan me je reactie erg goed voorstellen, Ben. Laten we hopen dat deze moeder met kinderen niet ten prooi vallen aan de jagers...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mirjam van Gastel7 oktober 2012 om 20:36

    Hoi Ben en Nicole,

    Ik kan me jullie gevoelens goed voorstellen. Wij hebben een huis een stuk noorderlijker dan jullie en wij kunnen (nog) bijna elke dag genieten van De elanden die lekker lopen te grazen op de wei. Je leert de beesten kennen (zij jou ook)en je zou ze bijna namen gaan geven. Ook bij ons komt nu telkens de gedachte naar boven "gaan we je nog zien?" Misschien zijn we te teergevoelig en ik moet zeggen dat ik eland erg lekker vind, maar toch..... Ik hoop dat er maar weinig geschoten worden en dat we er in de toekomst van kunnen blijven genieten.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ben en Nicole, we voelen en huilen met jullie mee....

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik ben er ook nogal tegen maar ja wat doe je eraan? Fijn hoe je dit hier beschrijft enne een echte man die niet huilt àh is dat niet vreselijk passé? :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Voor mij ben je pas een èchte vent als je je gevoelens laat zien!!! ;)

    Groet,
    Caroline!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Allemaal: bedankt voor jullie mooie reacties.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hier kan ik namelijk uren over schrijven! Maar dat lukt me niet... Puur omdat ik er verdrietig van wordt. Een wijs man zij ooit eens,
    What is man without the beasts? If all the beasts were gone, man would die from a great loneliness of the spirit. For whatever happens to the beasts, soon happens to man. All things are connected.

    Chief Seattle

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Voorwaar wijze woorden. Ik kan ze alleen maar onderschrijven.

    BeantwoordenVerwijderen

Bedankt voor het lezen van onze blog.

Je kunt hier een reactie achterlaten. Alle reacties zullen worden gelezen en, indien nodig, beantwoord. We stellen het op prijs als je je naam achterlaat, per slot van rekening zijn ook wij niet 'anoniem'. Reclame en off-topic reacties zullen niet worden geplaatst. Gebruik voor persoonlijke berichten het e-mailadres op de contactpagina.

Je reactie verschijnt niet direct op de blog. Deze wordt pas geplaatst nadat wij deze hebben gelezen.

Nogmaals bedankt en... vergeet niet van elke dag te genieten!