Pindakaasmysterie

Hoewel de pot pindakaas, die wij halverwege de winter aanboden aan onze gevederde vriendjes, aanvankelijk slecht werd bezocht werd deze uiteindelijk toch een geliefd object. Koolmezen, boomklevers en met name spechten snoepten dagelijks van het kleverige bruine goedje. De pot werd leger en leger, en op het boodschappenlijstje schreef ik dat een nieuwe pot moest worden ingekocht.

Groot was onze verbazing toen de pot op een ochtend compleet verdwenen was. Ondanks dat er nog maar een klein beetje pindakaas in zat en het glas op zich uit het voerhuisje op de grond kon zijn gevallen nadat een overijverige specht het laatste restje van de bodem had willen schrapen. Maar de pot was compleet weg! Een speurtocht in de tuin leverde niets op en al schouderophalend rukten we een nieuwe pot 'Skippy' aan.

De geschiedenis herhaalde zich echter, ditmaal met een nog volle pot! Tot vier keer aan toe kocht ik een nieuwe pot, en evenzovele malen verdween de pindakaas. Toen had ik er schoon genoeg van. De dief liet zich overdag en 's avonds niet zien, maar tijdens de nachtelijke uurtjes sloeg hij zijn slag. Want steevast was het voerhuis 's ochtends vroeg leeg. Een paar keer 's nachts opstaan leverde ook geen bruikbare informatie op, zodat ik pot nummer vijf inmiddels met ijzerdraad heb vastgebonden aan het voerhok.

Deze tactiek werkt tot op heden, al zijn we natuurlijk uiterst nieuwsgierig welk beest er nu met onze potten pindakaas vandoor gaat. De koolmezen en boomklevers sluiten we bij voorbaat uit, zij zijn veel te klein om de pot van zijn plek te krijgen. De spechten krijgen ook het voordeel van de twijfel, want waarom zouden zij de pot anders niet overdag meenemen. De diefstallen blijven voorlopig dus een mysterie. Ach, wij houden wel van een beetje natuurlijke spanning!