De afgelopen zeven winters in Zweden hebben we verschillende verschijnselen ervaren die allemaal een graadmeter zijn voor de temperatuur, of beter gezegd hoe koud het is en hoe ver de vorst al in de natuur - grond, water enzovoort - is doorgedrongen.
Voorbeelden hiervan zijn het zingen van het ijs, het 'knallen' van de bomen, het kraken van de muren van ons huis en - wanneer de vorst echt diep de grond in ging - een klemmende voordeur. Het zal geen verrassing zijn dat we deze winter nog niet veel van deze verschijnselen hebben meegemaakt.
Een andere manier waarop we de kou classificeren is aan de hand van lichamelijke ongemakken. Daarbij kun je denken aan bevriezende neusharen, Jeanny die gaat trekkebenen en ondanks het dragen van goede handschoenen bevriezende vingers. Alle winters tot nu toe hebben we al deze ongemakken met regelmaat moeten ondergaan. Déze winter echter zijn we nog niet verder gekomen dan bevroren neusharen. Eén keer om precies te zijn en dat was vanochtend vroeg tijdens het ochtendrondje met Jeanny.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor het lezen van onze blog.
Je kunt hier een reactie achterlaten. Alle reacties zullen worden gelezen en, indien nodig, beantwoord. We stellen het op prijs als je je naam achterlaat, per slot van rekening zijn ook wij niet 'anoniem'. Reclame en off-topic reacties zullen niet worden geplaatst. Gebruik voor persoonlijke berichten het e-mailadres op de contactpagina.
Je reactie verschijnt niet direct op de blog. Deze wordt pas geplaatst nadat wij deze hebben gelezen.
Nogmaals bedankt en... vergeet niet van elke dag te genieten!